آی اسپورت – فاجعه آنقدر تلخ و بزرگ است که تا مدت‌ها می‌توان در موردش مرثیه‌سرایی کرد؛ چنان که دو شبانه‌روز است اهالی فوتبال این کار را می‌کنند و سیر نمی‌شوند. با این همه اما، بالاخره باید از این موضوع گذشت و به داستان پرسپولیس، طارمی و ریزه‌اسپور از یک زاویه دیگر هم نگاه کرد. امروز سوال این است که طارمی به خودش در مسیر انتخاب این باشگاه ترکیه‌ای برای ادامه فوتبالش چه نمره‌ای می‌دهد؟ اصلا بیایید فرض کنیم هیچ‌کدام این اتفاق‌ها نیفتاده و باشگاه ترکیه‌ای هم شکایتی نکرده؛ آیا واقعا آن تیم با اسم عجیب و غریبش بهترین مقصدی بود که طارمی بعد از مدتها کلنجار رفتن با خودش می‌توانست انتخاب کند؟ او که این همه وقت بی‌وقفه گفت قصد حضور در اروپا را دارد، آخرش سر از ریزه‌اسپور در آورد تا حالا چنین بلوای شگفت‌انگیزی به پا شود.

امروز پرسپولیس –باشگاهی که طارمی رهایش کرد و رفت- بعد از مقتدرانه‌ترین قهرمانی تاریخ لیگ برتر به مرحله نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان آسیا رسیده، اما ریزه‌اسپور کجاست؟ آیا طارمی اصلا خبر دارد باشگاهی که او را چهار ماه محروم و 790هزار یورو جریمه کرده، امروز حتی در سوپرلیگ ترکیه هم جایی ندارد؟ ریزه‌اسپور در پایان فصل گذشته از مسابقات سوپرلیگ به دسته اول سقوط کرد و فعلا در سطح دوم رقابتهای باشگاهی ترکیه توپ می‌زند، اما پرسپولیس جزو بهترین تیم‌های آسیاست که با نمایش‌های دلفریبش هواداران را به وجد می‌آورد؛ آقای طارمی واقعا این کجا و آن کجا؟

متاسفانه چند سالی است عادتی بین فوتبالیست‌های ایرانی رواج یافته که بر اساس آن این بازیکنان دوست دارند به هر ترتیبی برای ادامه بازی راهی آن سوی مرزها شوند. این عادت باعث شده خیلی از مواقع بازیکنان ما اصلا به رتبه و رده و جایگاه تیم مقصد هم فکر نکنند و فقط به صرف اروپایی بودن باشگاه مزبور، آن را برای ادامه بازی انتخاب مي‌کنند. همین حالا ببینید امثال سعید عزت‌اللهی و رامین رضاییان کجا هستند و چه می‌کنند؟ اینها نفراتی بودند که اگر در لیگ داخلی بازی می‌کردند، حتما به افزایش سطح این مسابقات و تیم خودشان کمک می‌کردند، اما الان در حسرت چند دقیقه بازی به سر می‌برند. مهدی طارمی هم یک سال‌ونیم پیش مرعوب همین فضا شد و سر از لیگ ترکیه درآورد، اما آخر آن قصه به شکل بی‌رحمانه‌ای تلخ بود. جالب اینجاست که وقتی طارمی پشیمان شد و به ایران برگشت، با پرسپولیس بهترین روزهای حرفه‌ای‌اش را گذراند و در لباس همین تیم بازیکن فیکس تیم ملی هم شد. با این وجود معلوم نیست فوتبال ترکیه چه مزیتی نسبت به ایران داشت که طارمی چنان انتخابی کرد و امروز چنین تاوانش را پس می‌دهد و کاش حداقل آنچه بر ستاره بوشهری گذشت، درس عبرت خوبی باشد برای بازیکنان ایرانی که گمان می‌کنند صرف بازی در خارج از کشور برای آنها بالاترین ارزش است. نه دوستان؛ خارج داریم تا خارج!

 بردیا احمدی، روزنامه گل