مسعود شجاعی ناب‌ترین پاس‌گلش را در بیرون از زمین فوتبال و به حسن روحانی داد. منتظر ضربه نهایی رئیس دولت منتخب و پیگیری مطالبه بانوان ورزش‌دوست می‌مانیم.
سروش رفیعی باشکوه‌ترین خداحافظی را بین بازیکنان داخلی از باشگاهش داشت. فقط چون موقع رفتن؛ دروغ نگفت. محبوب ماندن به همین سادگی است.
کیروش یک نسل از خودراضی را تحویل گرفت و تیمی ساخت که در هیچ شرایطی از خودش راضی نمی‌شود.... بخشی از یادداشت محمدحسین عباسی
تیمی قهرمان لیگ قهرمانان شد که دروازه‌بانش سبز پوشید و بقیه بازیکناش بنفش. سال پیروزی بنفش‌هاست.
استقلالی‌ها به جای پاسخ دادن به کری‌خوانی‌های رقیب، پیگیر مطالبه‌شان باشند. آبی‌ها هم مانند قرمزها و تیم ملی حق دارند که یک مربی خارجی بین‌المللی بالای سر تیم‌شان باشد و به استقلال افتخار کنند.
کونته از قصد به ونگر راه داد تا بیست سال آینده هم آرسنال (با ونگر) تو بحران دست و پا بزنه!
منچستریونایتد اولین تیم غیراسپانیایی است که پس از سال 2013 موفق به فتح یکی از جام های اروپایی می‌شود.
جلالی: «یک منشای جدید تربیت می‌کنیم». نمیدونستم منشا رو جلالی ترتیب کرده. فکر می‌کردم منشا یه بازیکن خارجیه که یه فصل هم برای پیکان بازی کرد.
-نرو توتی. چون اگه بری نمیگن که پیر شد٬ چهل سالش شد خداحافظی کرد. میگن جام‌ها و مسابقات‌شون دیگه لیاقت توتی رو نداشتن.
با پایان این فصل از لیگ یک؛ تیم قهرمان (پارس‌جم) فقط پنج گل بیشتر از آقای گل (محمد عباس‌زاده) زد.
انقدر جیب بازیکن‌ها پر از پول هست که با تاخیر در دریافت قرارداد؛ تمرین‌شون رو تعطیل می‌کنند. وگرنه در توان کدوم از ما هست که با دیرکرد حقوق؛ سرکارمون رو تحریم کنیم؟ تو هشت سال تحریم کشور؛ وضع زندگی هممون تحت تاثیر قرار گرفت جز بازیکنانی که قراردادشان از میلیارد عبور کرد...
کامنت‌های هوادارای پرسپولیس سر ذوقم آورد. این که قهرمانی هم باعث نشد که رفتار زشت بازیکن‌ها رو نادیده بگیرند. کار نادرست، نادرسته. چه قبل از قهرمانی چه بعدش. این بلوغ هواداری پرسپولیسی‌ها ستودنی است. #اعتصاب.
پرسپولیسی‌ها به جای این که به هوادارای استقلال بابت خرید بلیت هزارتومنی طعنه بزنند، بهتره که از مدیران‌شون بپرسند که پول بلیت سی‌وپنج‌هزارتومنی‌شون صرف چی شد؟ دلیل نمیشه با قهرمانی، همه چی فراموش بشه. این که تو شرایط بد مالی، هیچ راهی جز چشم به دوختن به جیب هوادار بیچاره نداشته باشند، جای انتقاد و توضیح بیشتری داره. واسه همین خوشحال شدم که بلیت بازی استقلال فقط هزار تومن بود.
نشستن روی صندلی کارشناسی برنامه‌های فوتبالی، مکانی شده برای دیده شدن. نمایش برای این که «هنوز ما هستیم» و جایی برای‌مان دست و پا کنید. حاصل این همه حضور پیروز قربانی در تلویزیون چی بود؟ به جز این که هدایت یک تیم لیگ دویی بهش سپرده شد. تا وقتی که برای کارشناسی در تلویزیون پولی داده نشه و کارشناس‌های مجانی به برنامه‌های فوتبالی بیایند، نباید انتظار «کارشناسی» داشته باشیم. محلی است برای تبلیغات پیشکسوت‌ها. بدون هیچ نتیجه‌ای برای بیننده.
برای حل دوگانگی درونی بین انتخاب مسی یا زیدان؛ به این نتیجه رسیدم که مسی گل بزنه ولی رئال ببره تا برای هر دوشون خوشحال باشم. فقط مسی یک کم زیاده‌روی کرد!
الوعده الجفا! موافق این نیستم که هانی توو این سن کارهای بزرگونه انجام بده؛ ولی ای کاش برای چند ثانیه هم که شده٬ در کنار بچه‌های بازیکنان پرسپولیس بالا پایین می‌پرید و سهمی از هرج و مرج مراسم می‌بود.
متاسفانه با یک قسمت از صحبت‌های کاشانی موافقم. این که «وقتی شما به کلاس بالاتر می‌روید باید دبیر خود را عوض کنید!». بله؛ کسی عاشق چشم و ابروی برانکو نیست و حالا که یک کلاس بالا رفتیم ، یک سرمربی بهتر از برانکو بیاورید تا فوتبال ایران باز هم پیشرفت کنه و همه خوشحال باشیم. ولی اگه قرارِ استیلی و درخشان و دایی رو بیارین، ما درجا زدن با برانکو رو ترجیح میدیم!
هانی اگه جام رو بالای سر ببره، قطعا نابودش کردیم. فکر کنین قبل از 10 سالگی جام قهرمانی پرسپولیس رو بالای سر ببرین و مثلا 18 سالگی کسی شما رو نشناسه. نگران سن بلوغش و شب‌های تنهایی بعد از این باشیم. تمام عمر باید تو «گذشته» زندگی کنه. گناه داره بچه. موافقین؟ یا من دارم اشتباه می‌کنم؟
حسودیم میشه بعدها «محسن ربیع‌خواه» تعریف کنه که مقتدرانه‌ترین قهرمانی لیگ را کسب کرده. از برانکو و سیدجلال تا ماهینی و سروش و مسلمان و امیری و همه و همه مستحق این قهرمانی هستند. اما ربیع‌خواه رو نمیتونم هضم کنم. فقط «شانس» آورد زمانی تو پرسپولیسه که برانکو بالا سر تیمه.
وحید امیری یک شاهکاره. همه یک مقابل یک‌ها رو برنده میشه. جز معدود بازیکنانی هست که هر وقت اراده کنه می‌تونه بازیکن مقابلش رو دریبل کنه.
از امروز که اولین روز «جدی» کاری سال 96 هست، سعی داریم که تو قسمت آنالیز آی‌اسپورت، فعال‌تر و پخته‌تر از قبل کار کنیم. امروز یک هشدار به استقلال دادیم که بازیکنان زیر 23 سال این فصلش، در انتهای فصل باید وارد لیست بزرگسالان شوند و به برانکو هم روزهایی را یادآوری کردیم که به جای جذب دفاع چپ تخصصی، مجبور به کلنجار با مدیرانی بود که قصد داشتند به او «پریموف»ها را قالب کنند. برای روزهای آینده علاقمندید که بیشتر روی چه موضوعاتی فوکوس کنیم؟ یا همین‌جا کامنت بگذارید و یا برایم ایمیل کنید. ممنون. hesam.mohsenian@gmail.com
سال‌ها بعد این نسل از آبادانی‌ها تعریف می‌کنند که پرسپولیس با برانکو و هشت ملی‌پوش هم نمی‌تونست نفت آبادان را شکست بدهد و پرسپولیس در آرزوی یک مساوی با این تیم بود. کی است که یادش باشد جایگاه فعلی نفت. همین تک اتفاق‌هاست که توهم «قدرت» را به یک شهر تزریق می‌کند و منجر به درجا زدن شهرهای فوتبالی‌مان می‌شود. حالا بیشتر باور می‌کنم که شاید ابی تهامی هم یک بار 14 بازیکن را دریبل زده باشد!
دوره گذشته در مقدماتی جام جهانی از سه بازی آخر، سه برد می‌خواستیم. حالا شاید حتا یک برد هم نخوایم. سازنده این تیم، لایق احترام است.
بارسلونا تنها تیم بین پنج لیگ معتبر اروپاست که تو این فصل نه بازیکناش کارت قرمز گرفتند و نه پنالتی به ضررشون گرفته شده.
میلیارد میلیارد پول بیت‌‌المال رو میدن به فوتبالیست‌ها؛ حالا شماره حساب دادن بقیه پول رو هم از حساب مردم بگیرن. مدیریت یعنی سو استفاده از عشق مردم؟
خوبی گل پادو این بود که تنور لیگ حداقل برای استقلال و تراکتور داغ می‌مونه. همچنین سهمیه سوم آسیا.
چیجوری تو دو بازی 10 تا خوردین؟ «سوال بچه‌های تحریریه از نادر نامدار»
هنوز بیست‌وسه سالش هم نشده که در اولین دیدار لیگ برتری‌اش باید مقابل این پرسپولیس ترسناک قرار می‌گرفت. آن هم درون دروازه؛ جایی با استرس و کلی وظیفه سنگین. نادر صفرزایی حق نداشت که ده دقیقه اول بازی ورزشگاه دور سرش بچرخد و نفهمد که کجا قرار دارد؟ حق داشت.
کمتر از ده دقیقه تا پایان بازی وقت مانده بود. پرسپولیس با همین یک گل هم قهرمان احتمالی لیگ می‌شد. دوربین روی چهره برانکو زوم می‌کند. پروفسور با دستانش بازیکنان را به جلو رفتن ترغیب می‌کند. نتیجه پایانی: پرسپولیس یک گل دیگر هم زد. همین شجاعت‌هاست که از برانکو چهره ویژه‌تری نسبت به قهرمان‌های قبلی ساخته.
نه پایتخت و نه اصفهان؛ جذاب‌ترین نماینده آسیایی ما تیمی از منطقه گرد و غبار است.
جوانی 22 ساله است. جوانی که هنوز سربازی نرفته و علاقه زیادی به تیر دروازه دارد!
استیل رضا شربتی، دفاع سیاه‌جامگان موقع گل تراکتور عالیه. نمیشه اینجا عکسی از رسول کربکندی آپلود کرد؟
دروغ چرا؟ همیشه از این که بدون واحد پاس کردن و سواد خاصی، بعضی از مقامات بالای فوتبالی لقب «مهندس» رو دریافت می‌کردند، رو مخم بود. مهندس تاج...مهندس بهروان...مهندس عابدینی...!
حالا یه بار آنالیز 90 از دفاع منظم و باحوصله استقلال بعد از گل خوردن تو دربی تعریف کرد، منصوریان می‌خواد تا آخر فصل هر وقت که گل خوردن باز هم حمله نکنه تا نشون بده تیمش با برنامه‌ست!
زلاتان ایبراهیموویچ پیش از ۳۰ سالگی: ۲۳۲ گل در ۵۲۹ بازی
زلاتان ایبراهیموویچ پس از ۳۰ سالگی: ۲۴۶ گل در ۳۰۰ بازی
زلاتان ایبراهیموویچ پس از ۳۰ سالگی: ۲۴۶ گل در ۳۰۰ بازی
رضاییان در سه سال گذشته در پرسپولیس و راه‌آهن، 8بار پشت ضربات پنالتی ایستاده كه حاصل آن پنج گل و یك پاس گل(!) بوده. او دوبار هم پنالتی‌هایش را از دست داده؛ یک بار در لباس راه‌آهن مقابل صبا و دیگری با پیراهن پرسپولیس برابر فولاد. اما طارمی در این سه سال كلا یك بار از روی نقطه پنالتی برای پرسپولیس گل زده كه در بازی با سایپا بوده. در عوض این بازیكن سه‌پنالتی هم از دست داده كه این اتفاق برابر همین سایپا، نفت تهران و البته استقلال رخ داده.
بالاخره تو این فصل تیم برانکو تونست به وجدم بیاره. چه صحنه پنالتی عجیبی بود. تلفیقی از لالیگا و آژاکس.
دربی را باختند. 60 دقیقه یک استادیوم رو در انتظار گل گذاشته بودند؛ اون هم جلوی سپاهان. بعد یه پنالتی رو انقدر خوشگل می‌زنند. اسمش چیه؟ حماقت؟ دل و جرات؟
اون زمانی که همه فریاد می‌زدند اوکراینی‌ها حتی برای نیمکت هم خوب نیستند و برانکو با لبخند میگفت این‌ها انتخاب من هستند، باید به این روزها فکر می‌کرد؛ روزهای بدون کمال. چه خبر آقای ترکاشوند؟ خبر رسمی: «دو بازیکن اوکراینی پرسپولیس بعد از دربی از پرسپولیس کنار گذاشته شدند.» و باز هم چه خبر آقای ترکاشوند؟
تقسیم شادی آخر بازی پرسپولیسی‌ها با تماشاگران‌شون، شبیه به جشن قهرمانی دو فصل قبل تراکتور بود.
حالم گرفته؛ مثل کارمندی که ساعت 3 وقته جابه‌جا کردن پرونده‌هاشه نه تماشای دربی. مثل دانشجویی که روز یکشنبه سر کلاس میشینه نه توی ورزشگاه. مثل مغازه‌داری که شب عیدی باید جواب مشتری بده تا این که بشینه دربی ببینه. آخه ساعت 3 بعدازظهر یکشنبه؟ کاش یکی توضیح می‌داد چرا؟