توییت

از صحبت‌های آخر بازی شفر این طور برداشت میشه که هنوز خوب اسم بازیکنان تیمش رو نمیدونه.‌
مثال اول: «در یک صحنه بازیکن شماره ۱۰ ما خوب فرار کرد ولی سانتر پشت سرش فرود آمد.»/ مثال دوم: «نظرم بود با یک فوروارد دیگر کار را شروع کنیم. اما چون شرایط دست او خوب نبود با یکی دیگر کار را ادامه دادیم».
اون‌وقت افتخاری ادعا کرده شفر روز اول تو ماشین‌ که نشست، پرسید: «پس برزای کجاست؟»

فصلی که استقلال در آسیا شش تا خورد و پرسپولیس چهارتا؛ هنوزم هستن کسانی که میگن تیم ملی با کی‌روش مطابق میل‌شان بازی نمی‌کنه.

و همچنان سوالی که وجود داره اینه؛ رحمتی در اردوها و تمرینات استقلال چیکار میکنه که همه مربی‌ها از یه جایی به بعد میخوان کنارش بذارن و تو روز خداحافظی‌شون راجع بهش حرف میزنن؟

منصوریان در گفت‌وگو با فردوسی‌پور؛ 14 بار از واژه «فضای...» استفاده کرد.

کامل‌ترین تصویر از دو فصل حضور منصوریان در استقلال. میدیدیم داره یه کارهایی می‌کنه، ولی متوجه نمیشدیم دقیقا چیکار میکنه!

چقدر‌ کیف میده وقتی علیپور فیکسه و طارمی-منشا باید برای قرار گرفتن کنارش تلاش کنن. نتیجه زحمت کشیدن٬ صبوری کردن و دوری از هیاهوست.

بازیکن پارس‌جنوبی مثل کریس‌رونالدو ضربه ایستگاهی می‌زند، گل می‌‌زند و شادی گل برگزار می‌کند. ویدئوی امید سینگ را مشاهده می‌کنید.

صحبت‌های منصوریان ثابت کرد که استقلال به طور جدی با مربی خارجی وارد مذاکره شده که انقدر منصوریان ترسیده. قسمت‌هایی از این صحبت‌ها رو جدا کردم
- مربیان ایرانی می‌توانند کارهای بزرگی انجام دهند اما متاسفانه از سمت یکسری بی‌سواد اجتماعی مدام انرژی منفی می‌آید که ایرانی نمی‌تواند.
- ما سال گذشته تیم را از رده ۱۵ به رده دوم رساندیم، اگر یک مربی چشم‌رنگی این کار را می‌کرد، می‌گفتند که چه کاری کرد.
-فضای خطرناکی به وجود آمده که مربیان جوان ایرانی را تهدید می‌کند.
- زمانی که علیرضا فغانی به عنوان بهترین داور انتخاب شد یا حسن کامرانی‌فر و آقای فنایی به آن سطح از داوری رسیدند، پس ایرانی‌ها می‌توانند کارهای بزرگ انجام بدهند.
- ما الان فقط مربیان جوان را به تمسخر می‌گیریم و به آنها نگاه منفی داریم.
- امیدوارم این تلاش برای مبارزه با مربیان جوان یک روز به اتمام برسد.

شوخی روز/ تعداد گل‌های آفساید پرسپولیس تو یه بازی بیشتر از کل گل‌های این فصل استقلاله!

برخلاف باور عموم، تعویض کمال اصلا برای احتیاط نبود. «جاروگر» پرسپولیس زمانی به ترکیب اضافه شد که این تیم وسط زمین رو به تراکتوری‌ها باخته بود. کامیابی‌نیا آمد تا پرسپولیس دوباره وسط زمین رو دست بگیره. تا دوباره بتونه حمله کنه. تا دوباره تراکتور رو تو زمین خودش حبس کنه.

به مایلی‌کهن حق می‌دهم که انقدر از همه متنفر‌ باشه. بالاخره سال‌های زیادی از عمرش صرف تشویق و‌ تمجید هوادارانش شده بود. حالا با آمدن کی‌روش و برانکو؛ تفاوت سطح درجه یک‌ها با او‌ مشخص شد و دیگر کسی برایش جیغ و هورا نمی‌کشد. به جای لابی برای رسیدن دوباره به نیمکت تیم ملی یا پرسپولیس؛ از لیگ یک و شهر خودش انزلی هم کنار گذاشته می‌شود.‌ کسی که از جوانی‌ مورد نوازش مردم قرار می‌گرفت، حالا برای هیچکس اهمیت ندارد. این بیماری در بین اکثر سلبریتی‌ها دیده می‌شود. عشق همیشگی به «تشویق» شدن.

-خبرنگار: به خاطر مطالبات‌تان از پرسپولیس شکایت نکردید؟
+ مهدوی‌کیا: اگر قرار بود شکایت کنم که سفید امضا نمی‌کردم!
***
مهدی مهدوی‌کیا بعد از پایان فوتبالش هم نشان داد که چقدر بزرگتر از بقیه هم‌نسل‌ها و هم‌صنفی‌هایش هست. مهدی حرص به دست آوردن ثروت و رسیدن به نیمکت سرخ لیگ را در خودش کشت و حالا وقتش را برای بچه‌هایی می‌گذارد که ارزش‌شان به مراتب بالاتر از نیمکت‌های لیگ برتر است. مهدی همیشه اهداف بزرگتری از بقیه داشت.‌ برای اثبات این فرضیه؛ همین بس که چند بازیکن ایرانی هفت فصل در تیم‌ باشگاهی‌شان دوام آوردند؟ تولدت مبارک مهدوی‌کیای دوست‌داشتنی.

کارنامه حمید درخشان به‌عنوان سرمربی:
سقوط با پیکان به لیگ یک
سقوط با شاهین بوشهر به لیگ یک
سقوط با شهرداری تبریز به لیگ یک
اخراج از داماش 3هفته پیش از سقوط به لیگ یک 
فاجعه در پرسپولیس.

* کاش آنقدر مربی خارجی خوب‌ وارد‌ کنیم؛ که هر مربی ایرانی به صرف ملیت وطنی؛ توانایی حضور در بالاترین سطح فوتبال‌مان را نداشته باشد.

«فکر کنید مدیر سایپا نسبت به کیفیت مرسدس بنز به مدیر دایملر هشدار بده.» کامنت یک کاربر آی‌اسپورت در ماجرای حمایت کانون مربیان از اسدی مقابل کی‌روش.

مسعود شجاعی ناب‌ترین پاس‌گلش را در بیرون از زمین فوتبال و به حسن روحانی داد. منتظر ضربه نهایی رئیس دولت منتخب و پیگیری مطالبه بانوان ورزش‌دوست می‌مانیم.

سروش رفیعی باشکوه‌ترین خداحافظی را بین بازیکنان داخلی از باشگاهش داشت. فقط چون موقع رفتن؛ دروغ نگفت. محبوب ماندن به همین سادگی است.

کیروش یک نسل از خودراضی را تحویل گرفت و تیمی ساخت که در هیچ شرایطی از خودش راضی نمی‌شود.... بخشی از یادداشت محمدحسین عباسی

منصوریان راست گفت روی دفاع یووه تحقیق می‌کرد.

تیمی قهرمان لیگ قهرمانان شد که دروازه‌بانش سبز پوشید و بقیه بازیکناش بنفش. سال پیروزی بنفش‌هاست.

استقلالی‌ها به جای پاسخ دادن به کری‌خوانی‌های رقیب، پیگیر مطالبه‌شان باشند. آبی‌ها هم مانند قرمزها و تیم ملی حق دارند که یک مربی خارجی بین‌المللی بالای سر تیم‌شان باشد و به استقلال افتخار کنند.

کونته از قصد به ونگر راه داد تا بیست سال آینده هم آرسنال (با ونگر) تو بحران دست و پا بزنه!

منچستریونایتد اولین تیم غیراسپانیایی است که پس از سال 2013 موفق به فتح یکی از جام های اروپایی می‌شود.

جلالی: «یک منشای جدید تربیت می‌کنیم». نمیدونستم منشا رو جلالی ترتیب کرده. فکر می‌کردم منشا یه بازیکن خارجیه که یه فصل هم برای پیکان بازی کرد.

-نرو توتی. چون اگه بری نمیگن که پیر شد٬ چهل سالش شد خداحافظی کرد. میگن جام‌ها و مسابقات‌شون دیگه لیاقت توتی رو نداشتن.

رادوشوویچ؛ ساشا ایلیچه جدیده لیگه؟ از پهلوان تا سیف‌اللهی.

با پایان این فصل از لیگ یک؛ تیم قهرمان (پارس‌جم) فقط پنج گل بیشتر از آقای گل (محمد عباس‌زاده) زد.

انقدر جیب بازیکن‌ها پر از پول هست که با تاخیر در دریافت قرارداد؛ تمرین‌شون رو تعطیل می‌کنند. وگرنه در توان کدوم از ما هست که با دیرکرد حقوق؛ سرکارمون رو تحریم کنیم؟ تو هشت سال تحریم کشور؛ وضع زندگی هممون تحت تاثیر قرار گرفت جز بازیکنانی که قراردادشان از میلیارد عبور کرد...

کامنت‌های هوادارای پرسپولیس سر ذوقم آورد. این که قهرمانی هم باعث نشد که رفتار زشت بازیکن‌ها رو نادیده بگیرند. کار نادرست، نادرسته. چه قبل از قهرمانی چه بعدش. این بلوغ هواداری پرسپولیسی‌ها ستودنی است. #اعتصاب.

پرسپولیسی‌ها به جای این که به هوادارای استقلال بابت خرید بلیت هزارتومنی طعنه بزنند، بهتره که از مدیران‌شون بپرسند که پول بلیت سی‌وپنج‌هزارتومنی‌شون صرف چی شد؟ دلیل نمیشه با قهرمانی، همه چی فراموش بشه. این که تو شرایط بد مالی، هیچ راهی جز چشم به دوختن به جیب هوادار بیچاره نداشته باشند، جای انتقاد و توضیح بیشتری داره. واسه همین خوشحال شدم که بلیت بازی استقلال فقط هزار تومن بود.

نشستن روی صندلی کارشناسی برنامه‌های فوتبالی، مکانی شده برای دیده شدن. نمایش برای این که «هنوز ما هستیم» و جایی برای‌مان دست و پا کنید. حاصل این همه حضور پیروز قربانی در تلویزیون چی بود؟ به جز این که هدایت یک تیم لیگ دویی بهش سپرده شد. تا وقتی که برای کارشناسی در تلویزیون پولی داده نشه و کارشناس‌های مجانی به برنامه‌های فوتبالی بیایند، نباید انتظار «کارشناسی» داشته باشیم. محلی است برای تبلیغات پیشکسوت‌ها. بدون هیچ نتیجه‌ای برای بیننده.

برای حل دوگانگی درونی بین انتخاب مسی یا زیدان؛ به این نتیجه رسیدم که مسی گل بزنه ولی رئال ببره تا برای هر دوشون خوشحال باشم.‌ فقط مسی یک کم زیاده‌روی کرد!

الوعده الجفا! موافق این نیستم که هانی توو این سن کارهای بزرگونه انجام بده؛ ولی ای کاش برای چند ثانیه هم که شده٬ در کنار بچه‌های بازیکنان پرسپولیس بالا پایین می‌پرید و سهمی از هرج و مرج مراسم می‌بود.

متاسفانه با یک قسمت از صحبت‌های کاشانی موافقم. این که «وقتی شما به کلاس بالاتر می‌روید باید دبیر خود را عوض کنید!». بله؛ کسی عاشق چشم و ابروی برانکو نیست و حالا که یک کلاس بالا رفتیم ، یک سرمربی بهتر از برانکو بیاورید تا فوتبال ایران باز هم پیشرفت کنه و همه خوشحال باشیم. ولی اگه قرارِ استیلی و درخشان و دایی رو بیارین، ما درجا زدن با برانکو رو ترجیح میدیم!

ثانیه 30 هفته 27؛ قهرمانی پرسپولیس رسمی شد.

هانی اگه جام رو بالای سر ببره، قطعا نابودش کردیم. فکر کنین قبل از 10 سالگی جام قهرمانی پرسپولیس رو بالای سر ببرین و مثلا 18 سالگی کسی شما رو نشناسه. نگران سن بلوغش و شب‌های تنهایی بعد از این باشیم. تمام عمر باید تو «گذشته» زندگی کنه. گناه داره بچه. موافقین؟ یا من دارم اشتباه می‌کنم؟

حسودیم میشه بعدها «محسن ربیع‌خواه» تعریف کنه که مقتدرانه‌ترین قهرمانی لیگ را کسب کرده. از برانکو و سیدجلال تا ماهینی و سروش و مسلمان و امیری و همه و همه مستحق این قهرمانی هستند. اما ربیع‌خواه رو نمیتونم هضم کنم. فقط «شانس» آورد زمانی تو پرسپولیسه که برانکو بالا سر تیمه.

وحید امیری یک شاهکاره. همه یک مقابل یک‌ها رو برنده می‌شه. جز معدود بازیکنانی هست که هر وقت اراده کنه می‌تونه بازیکن مقابلش رو دریبل کنه.

از امروز که اولین روز «جدی» کاری سال 96 هست، سعی داریم که تو قسمت آنالیز آی‌اسپورت، فعال‌تر و پخته‌تر از قبل کار کنیم. امروز یک هشدار به استقلال دادیم که بازیکنان زیر 23 سال این فصلش، در انتهای فصل باید وارد لیست بزرگسالان شوند و به برانکو هم روزهایی را یادآوری کردیم که به جای جذب دفاع چپ تخصصی، مجبور به کلنجار با مدیرانی بود که قصد داشتند به او «پریموف»ها را قالب کنند. برای روزهای آینده علاقمندید که بیشتر روی چه موضوعاتی فوکوس کنیم؟ یا همین‌جا کامنت بگذارید و یا برایم ایمیل کنید. ممنون. hesam.mohsenian@gmail.com

سال‌ها بعد این نسل از آبادانی‌ها تعریف می‌کنند که پرسپولیس با برانکو و هشت ملی‌پوش هم نمی‌تونست نفت آبادان را شکست بدهد و پرسپولیس در آرزوی یک مساوی با این تیم بود. کی است که یادش باشد جایگاه فعلی نفت. همین تک اتفاق‌هاست که توهم «قدرت» را به یک شهر تزریق می‌کند و منجر به درجا زدن شهرهای فوتبالی‌مان می‌شود. حالا بیشتر باور می‌کنم که شاید ابی تهامی هم یک بار 14 بازیکن را دریبل زده باشد!