توییت

روبن
رووبن
آرین روووووووبن
اینو وقتی پای چپ میآورد، گزارشگر می‌گفت.
حالا نه میشه دید و نه میشه شنید.

ماتیاس ده لیخت ۱۹ ساله بعداز جشن قهرمانی آژاکس، در ستایش تیم صحبت های حماسی کرد که حالا تبدیل به ترند شده.
آکادمی فقط یه رشد فیزیکی و یادگیری قواعد پایه نیست، آکادمی به بزرگ شدن ذهن و آمادگی فکری هم کمک زیادی می‌کنه.
شاید اگه ماهم این روش رو رفته بودیم، اگه ما ستاره بودن رو تو مشهور شدن خلاصه نمی‌کردیم؛ بازیکن های ۱۹ ساله ما غرق تو حاشیه و تعداد لایک های مجازی نمی‌شدن.

ترفند تکراری برای متوقف کردن پپ گواردیولا و تیمش. مشابه استراتژی که شان دایچ در فصل پیش پیاده کرده بود. استفاده از سیستم ۴-۵-۱. بستن مرکز و میانه زمین. تراکم به وجود آمده روند شکل گیری حملات حریف را کند می‌کند. اما پپ و تیمش برای کنترل این موضوع توپ را در منطقه ای که تراکم و کنترل حریف وجود نداشت ارسال می‌کردند. به مانند گل اول بازی که وینگر و هافبک های سیتی در پرس قرار داشتند و نفر ۳ به جریان بازی وارد شد. نفر ۳ چه کسی؟
مدافعی که علاوه بر حمل توپ بالا قدرت بازیخوانی بالایی هم دارد. به مانند لاپورته قبل گل اول.

قصه میلی‌متری پپ گواردیولا

امروز سالگرد حذف پپ گواردیولا و بهم ریختن معادلات صعود به فینال. با چیپ عجیب رامیرس، با اخراج تری و پنالتی عجیب مسی. درست در همین روز، #پپ باید معادله قهرمانی پریمیرلیگ را حل کند. فرمول قهرمانی یا در اولدترافورد خواهد بود یا.....

‏حذف ۲-۳ بازیکن برای پیاده کردن استایل جدید شاید مهم باشه ولی کافی نیست. تا وقتی اصول درست رو نشناسی و مچ نکنی با ابزارت. مثلاً هلند نیمه دوم تقلا نگرد؛ چون راحت بهش رسید. چون آلمان این اجازه رو داد؛ چون سبک جدید هنوز قابل درک برای مهره‌های جوان تیم ملی نیست. شاید تغییر باید از روی نیمکت شروع شه...

‏طعنه، تحقیر. دو واژه ای که مورینیو هیچ سازگاری با آن ندارد. درست مثل خاطره تحقیر شدن پدر بعداز اخراج. به همین خاطر بود که قول داد آن قدر خوب باشد تا تحسین جای تحقیر را بگیرد. همین طورهم شد. ۲۶ ژانویه تولد خاص ترین مربی دنیا.⁦❤️⁩

۲۱ شوت
۱۱ شوت در چارچوب
۱۱ سیو از ده خیا
آلن شیرر درباره او گفته بود: اون بعداز هر سیو، زیر لب میگه هی نترسین، من گندکاری تون رو جمع می‌کنم.

این برد می‌تونه تعبیر خواب خیالی پیداکنه. برد قاطعانه تو اولین بازی یک تورنمنت حذفی خیلی زیاد خطرناکه. اول به خاطر اینکه فشار روانی زیادی رو تک تک بازیکنان به وجود میاره و دوم به خاطر اینکه کنترل این همه از فشار تو مراحل حذفی، غیرممکنه. وقتی اسپانیا به عنوان شانس اصلی قهرمانی جام جهانی تو اولین بازی به سوئیس باخت، دل بوسکه از جمله «به موقع از خواب پاشدیم» استفاده کرد. برای دور کردن فشار روانی و جو سنگین از کمک روانشناس های رئال مادرید بهره برد.
بازیکنان ما نه به حرفه ای گری اسپانیا هستن و نه از داخل کسی وجود داره که بتونه اونا رو از گزند رسانه ها دور کنه. به خاطر همین اگه پادزهری واسه این معضل پیدا نشه، این خواب و رویا همچنان پابرجا می‌مونه.

آمار پوگبا:
۱۴ بازی با مورینیو، ۳گل
۳ بازی با سولشایر، ۴گل
پوگبا مثل بچه درسخون هایی که او میرن؛ فقط با استاد قبلی مشکل داشت یکم.

مجرمی که جرم نداشت ولی اعدام شد

تصویر نقش بسته یورگن کلوپ روی دیوار یکی از خیابان های لیورپول. آخرین باری که عکس یک قهرمان روی دیواری شکل گرفت مربوط به هواداران لستر و بابانوئل شان، کلودیو رانیری بود. حالا بعداز شکست سیتی و صدرنشینی لیورپول، آرزوی۲۰ ساله کم کم رنگ واقعیت به خود گرفته. هرچند برای رسیدن به آن راه درازی در پیش خواهد بود. در جزیره هیچ آرزویی یک شبه برآورده نخواهد شد. درست مثل بابانوئل قبلی شان جرارد که لحظه آخر سرخورد. درست مثل لحظه فینال کیف.

کمترین درصد برد از سال ۱۹۶۴ برای آلمان ثبت شد؛ کاربرای آلمانی با جمله A year to forget از تیم حمایت کردن که یادآور ساخته شدن آلمان بعداز جنگ بود. ولی برای ساخته شدن باید کمی متفاوت بود، با ذهنیتی جدید.
نسل جدید و تفکرات جدید. موج نوی مربیان بعداز پپ تو بوندسلیگا: ناگلسمان، تدسکو و دیگران دیگه اجازه پیشروی به تفکرات یوگی لو رو نمی‌دن.

اگه بخوایم تفاوت منچستر یونایتد بعداز #فرگوسن رو با #آرسنال بعداز ونگر‌ واکاوی کنیم، به یک نقطه مشترک می‌رسیم. طراوت! #ونگر تیمی رو تحویل امری داد که علاوه بر فاکتور جوانی و انگیزه، طراوت خودش رو هم حفظ کرده بود و با چند تغییر نه چندان بزرگ می شد تیم رو مدعی جام کرد. همین طور هم شد. آرسنال‌ بعداز شکست تو دوبازی اول جلوی منچستر سیتی و چلسی، حالا رفته رفته پیشرفت رو حس می‌کنه. اونا از بازی با کاردیف و وستهم تا بازی جلوی لیورپول به شدت از لحاظ دفاعی پیشرفت کردن و کافیه برای درک بیشتر این موضوع بازی آرسنال جلوی وستهم و اورتون رو با بازی امشب مقایسه کنین تا متوجه پیشرفت اونم بعد چند بازی بشین.آلن شیرر برای نشون دادن عمق فاجعه خط دفاعی آرسنال گفته بود: این شکاف نیست، تو دفاع اقیانوس شکل گرفته!
سرآلکس فرگوسن تیمی رو تحویل مربی بعدی داد که به شدت پیر و خالی از انگیزه بود. اگه پیشرفت آرسنال طی چند بازی رقم خورد، پیشرفت منچستر یونایتد طی چند فصل شکل گرفت. تفاوت فکری ونگر و سرآلکس فرگوسن رو هواداران درک میکنن.

قرار ملاقات عاشقانه ای در کار نیست. پس چه چیزی رونالدو را برای بار دوم به اولدترافورد کشانده؟ همان قصه دوراهی عشق و قانون.این بار خبری از رئیس نیست اما یادگارش برای دومین بار برگشته تا بازهم بین دوراهی عشق و قانون، دومی را انتخاب کند

اگه بخوان روزی دادگاه عدالت رو برگزار کنن، بی شک باید تمام مربیان آرژانتین رو تو صف اول قرار بدن. اونم نه به خاطر نتایج فاجعه بار، بلکه به خاطر دعوت نکردن از ایکاردی. رودریگو پالاسیو هم رفته جام جهانی اما ایکاردی نه!

بازی در حال اتمام بود. هازارد به عنوان قوی ترین سلاح چلسی در طول بازی کنترل شده بود و به خیال اینکه در نبود کونته و ونگر، غول درون مورینیو نیز کنترل شده, دقایق پایانی را دنبال کردیم. گل دوم که از سوی چلسی زده شد, بوی تحقیر شدن به مشام مورینیو رسید. همین گونه هم شد و او برای جواب دادن به یکی از افراد کادر پزشکی تیم, دوان دوان از جایش برخواست. ۳گانه خوب، بد و زشت سرجیولئونه اینبار توسط مورینیو نوشته شد. خوب مثل سه قهرمانی لیگ همراه چلسی، بد مثل شکست در خانه قدیمی برابر کونته و زشت مثل درگیری امروز.

تنها چند ساعت به حساس ترین بازی این هفته پریمرلیگ مانده. جدالی که یک طرف قصه را به ساری و تفکرات ایتالیایی، وصل می کند و طرف دیگر را به ژوزه مورینیو. مردی که هیچوقت دربرابر ایتالیایی ها سرسازگاری را کوک نکرد. نه کلودیو رانیری و نه آنتونیو کونته. ریشه به واژه تحقیر بر میگردد. جایی که مورینیو قول داده بود هرگز تحقیر نشود. اما دوفصل پیش در استمفوردبریج و ۸ فصل پیش توسط رم رانیری، تحقیر شد. امروز شغل ایتالیایی موفق تر خواهد بود یا مردی به اسم مورینیو؟

"You can win, you can lose, but that dignity must always be there."

#‏مزدک_میرزایی و دیگر گزارشگرها به سطحی‌نگری ثابتی رسیدند. مثلا از اهمیت پابه‌توپ بودن گلرها میگن، صرفاً به خاطر اینکه تو اون تایم یک نکته ای گفته باشن.خب دلیل پابه توپ بودن دروازه‌بان‌ها چیه؟ اصلا چرا باید این کار رو انجام بدن؟ همه مربیا به وارد شدن دروازه بان به جریان بازی اعتقاد دارن؟ یا فقط این اتفاق تو پریمرلیگ میوفته؟

«وقتی نمیتونین فضای کافی رو پیدا کنین به هیچ وجه توپ را از دست ندین،توپ رو به دروازه بان بسپارین. اونو وارد بازی کنین واسه باز شدن و ایجاد فضا.»

#پپ_گواردیولا در کتاب پیروزی به عبارت دیگر؛ نوشته گیوم بلگه

#‏لوکا_مودریچ جایزه بهترین بازیکن سال رو گرفت. رفت بالا گفت: این جایزه پاداش سخت کوشی برای رسیدن به هدف و نشون دادن یک حقیقته: هیچ رویایی دست نیافتنی نیست جز با تلاش زیاد.
شاید داستان جنگ کرواسی رو شنیدین. لوکا تو پارکینگ هتل تمرین می‌کرد و مخفی می‌شد. اما استعدادش رو هیچوقت نتونستن مخفی کنن. لوکا جنگ بین#رونالدو و #مسی رو هم تموم کرد.

تقابل مورینیو و نونو سانتو، شاگرد سابقش را موقت فراموش کنیم. بعداز ماه‌ها و تحمل یک دوره سخت بیماری سرانجام رئیس برگشت. نقل قول معروف: «خانه راحت‌ترین جا برای پدر خانواده است.»

روزی که مورینیو ۳-۰ بازی رو به تاتنهام باخت، حملات شروع شد.
من تو جایگاهی نیستم که به مورینیو ایراد بگیرم. ولی میتونم به عنوان دنبال کننده فوتبال بگم مورینیو طی این ۳ سال حفره های عمیق یونایتد رو کم عمق کرده. بازی به بازی میشه این رو دید. همین بازی با واتفورد که تو نیمه دوم لوکاکو دفاع راست شد و مسافت ۲۰ متری رو دوید تا تکل بزنه. وقتی ازش پرسیدن دقیقه ۸۰ چه طور این کار رو کردی گفت: اگه گل می‌خوردیم کسی نمی‌گفت اشتباه فردی بوده، همه میگفتن اشتباه مورینیو بود.

تاتنهام بعداز بازی با یونایتد، ۳ بازی رو پشت هم باخت. با ثبت بدترین عملکرد تو دیدار با لیورپول. حتی باختش به یکی از ناآماده ترین تیم های اسپالتی هم حملاتی علیه پوچ رو به وجود نیاورد.

قطعا دوفصل پیش رو فراموش نکردیم، زمانی که یونایتد ۳ بازی رو پشت هم باخته بود چه حملاتی به سوی تیم روانه شد.ولی آیا این قضیه برای تاتنهام پوچتینو به وجود اومده؟ فشارهای روانی اطراف تیم از سوی رسانه ها ایجاد شده؟ آیا تاتنهام تو مسیر درستی قرار گرفته؟ از اون دوران ۲ فصل سپری شد. یونایتد به قهرمانی لیگ اروپا رسید و نایب قهرمانی لیگ رو تجربه کرد. یونایتد تو مسیر درستی قرار داره. این رو زمان قطعا ثابت می‌کنه.

تنها یک کشور در دنیا وجود دارد که از ۳۶۵روز فقط ۹۰دقیقه وقت برای خوشحال شدن دارد.

فلسفه رنگ انتخابی پیراهن صورتی #یونایتد به خاطر احترام به مجله پینک فوتبال بود که از سوی هواداران یونایتد چاپ می شد. آخرین نسخه این مجله ۱۱ سال پیش منتشر شد.

‏استاد جلالی رو با ویندوز XP تو عصر ویندوز10 می شناسیم.
با قیاس کردن قلعه نویی و مورینیو.این قدرغیرحرفه‌ای که آینه تمام قد حال و روز«آموزش» تو فوتبال ماست.

‏اون برگشت، کنفرانس خبری رو درو کرد و رفت.
هربار بیشتر به این حرف مارکو ماتراتزی پی می برم: اون بهترین روانشناس ورزشی دنیاست.

وقتی که جمله معروف بیل شنکلی «شهر لیورپول فقط یک تیم دارد نه بیشتر» را به #فرهاد_مشیری یادآور شدند واکنش او جالب بود: تاریخ از نو هم نوشته می‌شود.
او بعداز تعریف‌های پپ گواردیولا از مارکو سیلوا، سم آلاردایس را از کار برکنار کرد تا فصل جدید را در اورتون با بودجه بالغ بر۱۰۳میلیون یورو آغاز کند.بیشترین هزینه در مارکت اورتون. حالا اورتون با خریدهای جذاب بعداز لیورپول، سروصدای زیادی در پریمر‌لیگ به راه انداخته. فرهاد مشیری در نظام اقتصادی سالم و به دور از هرحاشیه‌ای علم بازاریابی فوتبال را به خوبی پیاده کرده و افسوس که فوتبال ایران چنیم مدیرانی به خود نمی بیند.

‏دو مثال می‌زنم خودتون به عمق فاجعه پی می‌برین.
#امباپه که با ۱۹ سال سن قهرمان جهان شد.اگه اینجا بود،داشت برای تراکتورسازی بازی می‌کرد اونم به خاطر سربازی.
#دنیل_ارزانی با ۱۹ سال سن درآستانه بستن قرارداد ۶ ساله با منچسترسیتی و انتقال قرضی به سلتیک قرار گرفته. اگه اینجا بود...بله!

تو دوره‌ای زندگی می کنیم که یک بازیکن به خاطر نشون دادن علاقه به کشور مادری باید از تیم ملی خداحافظی کنه! اونم به خاطر توهین های زننده نژادپرستی تو بهترین کشور اروپا؛آلمان!
#اوزیل