حسینی اعلان فکری برای ماندن در استقلال را نوعی تأیید دوباره توانایی‌های خود ارزیابی می‌کند و اعتقاد دارد سرمربی استقلال او را دروازه‌بانی قابل می‌داند که همچنان می‌تواند در دروازه استقلال منشأ خدمات باشد.

هستند ستاره‌هایی که با وجود توانایی‌های بالا، احتمالا مقطع زیادی از فصل پیش رو را باید روی نیمکت بنشینند. وقتی اسامی را ببینید، احتمالا با ما هم‌عقیده خواهید شد که داشتن هر کدام از این بازیکنان برای بسیاری از باشگاه‌های لیگ برتری شبیه آرزو است اما شاید آنها در تیم خودشان فرصت فیکس شدن پیدا نکنند.

انتخاب یکی از میان مظاهری و حسینی برای استقلال دورنمای بهتری را تصویر می‌کند و اگر به واقع باشگاه استقلال مصر به استفاده از مظاهری است و از لحاظ قانونی نیز مشکلی برای این باشگاه به وجود نمی‌آید و جلوی بازی کردن این دروازه‌بان گرفته نمی‌شود، باشگاه استقلال در تصمیمی عاقلانه باید حسینی را لااقل برای یک فصل به تیم دیگری منتقل کند تا شاهد تنش‌های احتمالی در قفس توری نباشیم.

اگر کسی نگران حسینی و استقلال است به او کمک کند؛ هم برای اصلاح خطاهایش در زمین بازی و هم در فضای مجازی. حمله کردن به او و خرد کردنش که کاری ندارد. در این راه اولین نفری که باید به کمک حسینی بیاید، خودش است؛ پذیرش اشتباهات، نگاه رو به جلو، تمرین سخت و البته کنار گذاشتن این گوشی لعنتی!

در حال حاضر کارشناسان بر این باور هستند که هر دو تیم استقلال و پرسپولیس دروازه‌بان شماره یک و مطمئن می‌خواهند، اما این امر اتفاق نخواهد افتاد مگر آنکه کادر فنی سرخابی‌ها در مورد دروازه‌بان‌های فعلی به بن‌بست برسند.

به نظر شما چنین رفتاری با سید حسین حسینی که توانست دروازه استقلال را از بازی با پرسپولیس تا دیدار با سایپا بسته نگه دارد منصفانه است؟ آیا این رفتار شفر با ستاره این روزهای باشگاهش منصفانه یا به دور از انصاف است؟ آیا این تصمیم شفر یک استراتژی تنبیهی است یا نمی‌خواهد که ستاره تیمش در پیله‌ای از غرور کاذب فرو رود؟

سید حسین حسینی تا به امروز 788 دقیقه متوالی که گل نخورده است و می تواند رکوردهای پیشینیان خودش یعنی عابدزاده و حجازی و مهمترین رکورد لیگ که به بهرام مودت تعلق دارد را بشکند. اما فراتر از این که موفق به این کار بشود یا نشود او نوید یک ستاره بزرگ در سکوت را داده است.