آیتم پنج دقیقه و سی و پنج ثانیه‌ای فوتبال برتر با صدای عادل فردوسی‌پور شروع شد. عادل می‌گفت خداحافظ جام جهانی و شاید خداحافظ برانکو ایوانکوویچ. اوج خلاقیت برای زدن عادل فردوسی پور. حرف آخر را همین ابتدای کار گفتند. خودشان را روبه‌روی عادل تعریف کردند و از آن ذوق زدگی برای مارک ویلموتس، گذر کردند و پریدند توی آغوش برانکو ایوانکوویچ.

سوال این است که واقعا فکر می‌کنید با این کار عادل فراموش می‎شود؟‌ اصلا گیرم که با پخش صدای عادل، چند نفر هم او را به یاد بیاورند، خب آخرش چه؟ چه اتفاقی می‌افتد؟

ببینید که در روزهای فروکش کردن حملات، چطور دوباره با شوق و ذوق به صحنه آمد و کاری کرد که سیل توجهات از داربی و داوری و دعواهایش، دوباره به سمت او هدایت شود. میثاقی بدمن ناخواسته یک سناریوی تحمیلی نیست؛ او با این نقش کریه عشق‌بازی می‌کند و البته حواس‌اش هست که به هیچ ناشناخته با استعدادی دوربین و میکروفن ندهد. هر چه باشد او مفهوم «خیانت» را بهتر از همه می‌فهمد!

میثاقی هم منتظر است این تب و تاب‌ها فروکش کند و زندگی‌اش به شرایط عادی برگردد؛ اما اینکه این اتفاق چه زمانی رخ خواهد داد روشن نیست. فعلا که شیب فراموشی عادل بسیار ملایم بوده و شش ماه بعد از حذف او، هنوز مدام در موردش حرف زده می‌شود. تا ببنیم بعدا چه اتفاقی رخ خواهد داد و اصلا خدشه‌ای که به وجهه میثاقی وارد شده، قابل ترمیم خواهد بود یا نه؟

محمدحسین میثاقی در آخرین باری که بیرون از استودیوی «فوتبال برتر» رؤیت شد، تنهاتر از همیشه بود. آیا او تمام پل‌های پشت سرش را خراب کرده است؟

در شرایط فعلی هیچ راهی برای تبدیل شدن به قهرمان اجتماعی، آسان‌تر و کوتاه‌تر از همین اسم بردن از عادل در تلویزیون نیست! حتی در یک مورد شاهد تبلیغ محصول سینمایی با این ترفند بودیم؛ جایی که یکی از بازیگران فیلم ژن خوک سخنانش در برنامه زنده تلویزیونی را با این جمله به پایان برد: «ژن خوک یعنی قاتل عادل.»

گویا مسوولان شبکه سه تصمیم به راه‌اندازی برنامه‌ای متفاوت گرفته‌اند؛ برنامه‌ای که حتی در نام و نشانش هم از کلمه «نود» استفاده شده و ممکن است مثل شوی توقیف‌شده عادل، یک شب خاص در طول هفته پخش شود. ظرف همین 24 ساعت گذشته انتشار خبر راه‌اندازی چنین برنامه‌ای با واکنش منفی گسترده مردم مواجه شده است و طبعا با آغاز تولید و پخش آن، بر حجم مخالفت‌ها افزوده خواهد شد.

تلویزیون قرار است برای لیگی که هنوز پا در هواست، برنامه هفتگی ویژه‌ای بسازد. چیزی شبیه «نود» که در هجده دوره قبلی، اتفاقات یک هفته لیگ برتر ایران را مرور می‌کرد و به یکباره متوقف شد و جنجال‌های زیادی هم به وجود آورد. با منتفی شدن بازگشت عادل فردوسی‌پور به شبکه سه، قابل انتظار بود که اجرای این برنامه هفتگی به محمدحسین میثاقی سپرده می‌شود.

تخریب شاملو و شجریان با پول مردم به کنار، حضرات حتی یک مجری و گزارشگر ساده فوتبال را تحمل نمی‌کنند و اسم برنامه توقیف‌شده او را هم از گزند تاراج در امان نمی‌دارند. واقعا چه دلیلی داشت این برنامه غصبی که نماد گردن‌کلفتی تلویزیون است، «نود پلاس» نامگذاری شود؟ خب اسمش را می‌گذاشتید همین «راه‌های میانبر» که ظاهرا میثاقی هم کتابش را خیلی خوب خوانده است.

شیعی، مدیر شبکه ورزش: فوتبال ۱۲۰ با همین تیم در فصل آینده از شبکه ورزش پخش خواهد شد

تیم «فوتبال برتر» در تماسی با عکاسان ورزشی از آنها درخواست می‌کند بهترین عکس‌های خود را به این برنامه بفرستند تا بعد از پخش در برنامه بهترین‌ عکس‌های سال انتخاب شوند، اما قریب به اتفاق عکاسان زیر بار این پیشنهاد نمی‌روند و به احترام عادل فردوسی‌پور هیچ عکسی به جانشین او تحویل نمی‌دهند.

عادل را پایین کشیدند و کسی را بر صدر نشاندند که با افتخار سرش را بالا بگیرد و بله قربان بگوید. عجب دنیای خطرناکی می‌شود اگر همه آدم‌ها اولین و ساده‌ترین راه را، چشم گفتن را انتخاب کنند و به آن ببالند. پناه بر خدا از آفت میثاقیسم.

حالا که نود نیست و عادل نیست پس چه کسی از تریبون رسانه ملی دلالی‌ها و مافیا و رمالی و جادوگری و زد و بندها و فساد و پس پرده ژن خوب‌ها و بلیط‌فروشی و قلدرها و دخالت سیاسیون در فوتبال را فریاد بزند؟ یعنی شمایی که روی کل مدیران سیما تاثیر گذاشته و دل از دل‌شان ربوده‌ای همه آمال و آرزوهایت شده تاثیر گذاشتن روی پسر؟

واکاوی داستان مثلثی عادل فردوسی‌‌پور، مدیر شبکه سه و محمدحسین میثاقی

پشت عادل بودن تنها این معنی را نمی‌دهد که مقابل فروغی هستی. این را می‌گوید که اصولی وجود دارد که ما به بچه دبستانی ها یادش می دهیم. داشتن اصول سخت نیست، ماندن بر سرش مهم است. نامه این ۱۰۳۳ نفر بر ماندن روی اصول تأکید دارد.

میثاقی علیه میثاقی عمل کرد؛ میثاقی خوش‌رو و شاگرد خلف عادل فردوسی‌پور مغلوب میثاقی جاه‌طلب و مغروری شد چون وقتی بعد از جدایی از نود اجرای خیلی از برنامه‌ها به او سپرده شد ولی نمی‌دانست که این اقبال تهیه‌کنندگان سناریو از پیش تعیین شده‌ برای اجرای عملیات بزرگ‌تری است

علیرضا علیفر هم اخیرا در یک مصاحبه بلند بالا همین حرف‌ها را تکرار کرده است. بقیه هم بوده‌اند. واقعا چطور شده که الان ناگهان همه یاد ضرورت تبعیت از ساختارها افتاده‌اند؟ چرا یک سال پیش اثری از این حرف‌ها نبود؟ آیا نمی‌شود حدس زد یادآوری این تعهدات در شرایط فعلی، از شروط ادامه حضور روی آنتن است؟ آیا حتی یک درصد هم احتمال دارد یکی مثل فردوسی‌پور تن به چنین قواعدی بدهد؟

فردوسی‌پور در برنامه «خندوانه» گفته بود دوست دارم سقوط هواپیما را تجربه کنم، او سقوط هواپیما را تجربه نکرد، ولی سقوط رفاقت را دید. سقوط ارزش‌هایی را دید که سال‌ها برای دفاع از آنها در برابر صدای پرطنین «زور» ایستادگی کرده بود. کسی که می‌تواند وزنه‌ای مثل فردوسی‌پور را «کله پا» کند، دور انداختن میثاقی برایش مثل آب خوردن است. آسیاب به نوبت جناب میثاقی!

محمد حسین میثاقی یکشنبه شب ویژه‌ برنامه‌ فوتبال برتر را بر روی آنتن برد که به اعتقاد همه جایگزین برنامه نود بود، انتظار می‌رفت میثاقی نیز در ابتدای راه مانند راهبر عمل کند اما او ترجیح داد راه دیگری را برگزیند و در اواسط برنامه با تذکر کمال کامیابی‌نیا مبنی بر اینکه جای عادل خالی است از فردوسی‌پور یاد کرد و بیان کرد که هرچه آموخته از عادل آموخته است.

بازی زشت شما را نگاه می‌کنیم و عاقبت کارتان را خواهیم دید. شبکه سه چند صباحی مال شما و قلب مردم برای همیشه متعلق به عادل فردوسی‌پور خواهد بود. به فرزندم خواهم گفت که هرچیزی دلش می‌خواهد باشد اما هیچوقت... هیچوقت محمدحسین میثاقی نباشد.

نوشتن کد اشتباه بعدی، روی یک دیوار اشتباهی، شاید آغازی بر پایان میثاقی باشد. او که باید هنوز پیامک عادل توی گوشی‌اش باشد. شاید هم حالا وقت آن است که پاسخش را بدهد. عادل نوشته بود «بیا باهم شروع کنیم». حالا شاید شایسته این پیام باشد. «استاد، ما با هم تمامش می کنیم». تمام!

تلویزیون به رغم صرف هزینه و وقت زیاد نتوانست اهالی فوتبال را در طول برگزاری جام ملت‌های آسیا را راضی کند

«محمدحسین میثاقی یک ماه پرفشار را در تلویزیون پشت سر گذاشت. او در این یک ماه تقریبا هر روز ویژه برنامه آسیا ۲۰۱۹ را اجرا کرد و البته برنامه فوتبال ۱۲۰ را هم هر پنج‌شنبه روی آنتن داشت. برخلاف او، عادل فردوسی‌پور یک ماه کاملا آرام و بی سر و صدا را از سر گذراند.»

در یکی دو سال اخیر اوضاع طوری بوده که هر ساعتی از شبانه‌روز، هر شبکه‌‎ای را که بگیری حداقل ۵۰ درصد احتمال دارد میثاقی را ببینی؛ از برنامه فوتبالی نود در شبکه۳ تا اجرای برنامه‌ای غیرفوتبالی به نام رکورد در همین شبکه، اجرای برنامه فوتبال ۱۲۰ در شبکه ورزش که مختص مرور و بررسی لیگ‌های خارجی است و حالا هم ویژه‌برنامه جام‌ملت‌های آسیا. آیا این روال طبیعی است؟

ما ایرانی‌ها بر اساس ضرب‌المثل‌هامان تصمیم می‌گیریم و فکر می‌کنیم مو لای درز این ضرب‌المثل‌ها نمی‌رود. میثاقی از این میان یاد آن افتاده که «مارگزیده از ریسمان سیاه و سفید می‌ترسد». اما این پسر مدرن و دبیرستانی‌طور شبکه‌ی ورزش و فوتبال ۱۲۰، باید بداند که در عصر ارتباطات این سانسورها معنایی ندارد. حق مردم است که خبرها را بدانند و از واقعیت‌ها آگاه شوند. مردم خودشان می‌توانند درباره‌ی درستی و نادرستی مطالب مطرح‌شده قضاوت کنند.

با وجود همه حمایت‌های آشکار و پنهان، به نظر نمی‌رسد صدا و سیما در غیاب عادل فردوسی‌پور توانسته باشد رضایت مخاطبانش را جلب کند. شاید یکی از نشانه‌های نارضایتی، آمار کسانی باشد که در مسابقه پیش‌بینی برنامه «آسیا ۲۰۱۹» شرکت می‌کنند؛ کمتر از ۴۰۰ هزار نفر در شب بازی تیم ملی آن هم برای مسابقه‌ای که جایزه‌های ۲۰ و ۳۰ میلیون تومانی دارد!