یحیی گل‌محمدی بارها از آمادگی کاپیتان ۳۹ ساله تیمش گفته با وجود این در بیشتر بازی‌ها او را نیمکت‌نشین کرده است

اینکه چهره‌‌ای با صد بازی ملی رئیس فدراسیون شود با این پیش‌فرض‌های عوامانه که فوتبالی‌ها به ریاست فوتبال رسیده‌اند، الزاماً تحولی را پدید نمی‌آورد. بسیاری از چهره‌های فوتبال با صد بازی ملی برای ریاست هیأت فوتبال شهر زادگاه‌شان هم شاید مناسب نباشند، اگرچه مقایسه بسیاری از مدیران غیرورزشی با هر شهروند دیگری شاید ما را به این نتیجه برساند که همه از آنها صلاحیت بیشتری دارند اما نقد به مدیران فعلی، ویژگی بارزی برای چهره‌های ورزشی نمی‌سازد.

مهدی گنجی است که سراغ گنج‌یابی رفته. به قطعیت می‌توان گفت در مورد ارزش کار او ۵، ۱۰ یا ۱۵ سال دیگر خیلی بیش از این حرف‌ها خواهیم شنید؛ زمانی که محصولاتش یکی، یکی به سطح اول فوتبال تزریق شدند و باز این برکه خلوت را پر از ماهی‌های رنگی کردند. مهدی مهدوی‌کیا عاقله‌مرد دوست‌داشتنی این فوتبال است؛ از آنها که یکی‌شان واقعا کم است. ‌ای کاش از این ستاره‌ها روی دوش فوتبال ایران بیشتر داشتیم. دمت گرم، خیرت قبول.

جناب استاد با آن سن کم و بدون هیچ دستاوردی برای مردم و کشورش، هزار برابر مدعی‌تر و پرسروصداتر از یکی مثل مهدوی‌کیاست و چون از نظر اخلاقی دقیقا در نقطه مقابل او قرار می‌گیرد، اصلا هضم و درک حال و هوای امثال کیا برایش غیرممکن است؛ اما به هر حال خوب است عکس جدید مهدی را نشانش بدهند و بگویند تبلیغ ماست نه، این پسر تبلیغی برای همه ماست. کاش اگر قدردان نیستید لااقل توان فهمش را داشتید

شاید ۲۰ سال دیگر باید برای مردم ایران سند رو کرد تا باور کنند واقعا فوتبال ما در دوره‌ای ۳ بازیکن در بایرن‌مونیخ داشته که بازی هم کم و بیش به آنها می‌رسیده است.

آقاي كيا را آن‌قدر دوست دارم كه بايد درباره‌اش بيشتر از اينها بنويسم حتما. اما الان اين پست فقط يك جمله ديگر جا دارد و سيره‌ی زندگي آقامهدی هم اين جمله از مرسدسِ کیمیایی را ياد آدم می‌آورد: «به چيزی كه دل نداره دل نبند.»

فاصله زیادی تا پیوستن رضا به تراکتور وجود ندارد. حضور همزمان این بازیکن در کنار استوکس، خط حمله فوق‌العاده‌ای برای تراکتورسازی به‌وجود می‌آورد اما آنچه هیجان‌انگیزتر به‌نظر می‌رسد، نخستین تجربه باشگاهی گوچی در فوتبال ایران است. او پس از سال‌ها بازی در لیگ‌های مختلف دنیا، حالا در لیگ برتر آفتابی خواهد شد. پیش از این مهره‌های دیگری نیز بعد از سال‌ها دوری، به فوتبال باشگاهی در ایران برگشته‌اند.

رسانه ملی یک بار دیگر در دو سه هفته اخیر بازنده مطلق بود. آنها که سومین مهمان خارجی برنامه را هم با وجودی که پولش را گرفته بود، کنسل کردند و اجازه حضورش در استودیو را ندادند، برای آمدن دو ستاره سابق فوتبال ایران هم نتوانستند دل مردم را به دست بیاورند. مدیران سیما شاید اگر کمی به مردم فکر می‌کردند، تمام فکر و ذکرشان بعد از آمدن مهدوی‌کیا و مجیدی، بالا بردن درآمدهایشان از آگهی‌های بازرگانی نبود.

فراموش کنید قول و قرارشان را در برنامه‌های زنده تلویزیونی! فراموش کنید وعده و وعیدهای چندباره و ادعای ادای دینشان را در این دوران سخت محرومیت باشگاه. از اول هم مشخص بود که آنها اینکاره نیستند. آنها فرزند زمانه خویش‌اند. فرزندان امروز. راستش دیگر باید باور کنیم زمانه عوض شده. گذشت دیروز و پریروز. گذشت دوره «مژدبا» و «میتی»

مهدی همین‌حالا می‌توانست کنار یک تیم لیگ برتری باشد و سالی حداقل یک‌میلیارد تومان پول بدون مالیات بگیرد، او اما بی‌نیاز و سربلند، دنبال این است که با استفاده از اعتبار شخصی‌اش لباس اورجینال باشگاه‌های اروپایی را بگیرد و بین بچه‌های زلزله‌زده سرپل ذهاب تورنمنت فوتبال بگذارد. آخ که دنیا عجب گلستانی می‌شد، اگر مهدوی‌کیاهای بیشتری داشتیم و سخنرانان کمتری!

رائفی‌پور نظریه‌پردازی است که بیشتر به‌خاطر سخنرانی‌های تندش مشهور است، اما این‌بار ظاهرا پا در مسیر سفتی گذاشته و بیش از حد مجاز تند رفته است. آن‌قدر که تقریبا تمامی ستاره‌های فوتبال را به پاسخگویی واداشته و حالا این ستاره‌ها را به‌همراه هواداران میلیونی فوتبال در مقابل خود می‌بیند.

زمانی بود که در بوندس لیگا ۱۳-۱۴ ایرانی داشتیم اما الان برعکس شده و همین تعداد ژاپنی داریم و اصلا بازیکن ایرانی نیست و این نشان می‌دهد کار ما غلط بوده. حضور ما در جام جهانی می‌تواند بسیار مهم باشد و اگر بازیکنان ما درخشش داشته باشند بازهم نیم‌نگاه‌ها به فوتبال ایران بر می‌گردد.